Ανατολη-κα
Ετσι οπως μιλησε
Γι αυτους που εφυγαν
Με αγαπη
Και λιγη νοσταλγια υγρη να κρεμεται απ τα ματοκλαδα
Την κοιταξα
Το πρωτο πραμα που εκανα απ οταν με θυμαμαι
Να την κοιταζω
Να την μισω
Να την θαυμαζω
Να την αγαπω
Και να την ευχαριστω που υπαρχει
Για να υπαρχω
Και για να μου διδασκει
Οχι μονο αυτα που ειναι γραμμενα
Αλλα και τ αγραφα συναισθηματα
Να τα γευομαι απ την πηγη
Πρωτοτυπα
Πρωτογνωρα
Αυθεντικα
Να, δες πως σχηματιζεται στο προσωπο της ο πονος
Η μοναξια
Η απωλεια
Ο φοβος
Να δες πως γραφει με λεξεις την αγαπη
Πως μαγειρευει μερες και χρονια
Πως τα ανεμειξε σωστα
Και απο μια αυλη μαζα μ εκανε ανθρωπο
.
Ετσι οπως με κοιταξε
Με απογοητευση
Φοβηθηκα
Μηπως τελειωσε ο αγωνας
Ετσι οπως καθοτανε
Με τα χερια πανω σε λευκο σεντονι
Και τα μαλλια της
Το αρωμα των πρωτων χρονων
Κι ολων των χρονων
Ενιωσα πρωτη φορα
Προμηθεας
Δεμενη σ εναν βραχο
Καθε μερα να πληρωνω το τιμημα της φωτιας
Ανικανη να αντιδρασω
Να σωσω πριν σωθω
Να αγκαλιασω αυτον που μου μαθε
Πως τα χερια
Στις αληθινες αγκαλιες
Σφιγγουν γερα
Πως οσος καιρος κι αν περασει
Οι ανθρωποι μενουν ιδιοι
Αρκει να τους κοιταξεις στα ματια
Μεγαλα ματια μελια
Να κοιτανε τα δικα μου μαυρα μυωπικα
Να αναρωτιουνται αν μου δειξαν τον κοσμο σωστα
Αν βλεπω τα χρωματα
Αν ακουω τα τραγουδια
Αν ξερω να χορευω στον ρυθμο της αγαπης
.
Ετσι οπως ξαπλωνει
Μισοκλειστα βλεφαρα
Μεγαλωσα αρκετα
Δεν την ξυπναω πια
Βρισκω μονη το δρομο
Κι ακομα κι αν χαθω
Ψυθυριζω τ ονομα της
Μεσα στη βροχη
Την οξυνη βροχη των δακρυων
Περιμενω να φανει
Μητερα δικη μου
Δεν ειναι μια μορφη
Δεν θα γινει ποτε αναμνηση
Θα ναι εκει καθε πρωι
Με τον ηλιο
Η πιο ομορφη
Η πιο δικη μου
Κατάδική μου
Ανατολη
· #κειμενα #ποιηση #greek texts #greek posts #greek poetry #mywordsworld