Έκστασις Κική Δημουλά (ποιητική συλλογή Ερήμην,1958)

ΕΚΣΤΑΣΙΣ

Το μικρό μου παιδί
σοβαρή αταξία έκανε πάλι.
Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του
το κρεμασμένο στον τοίχο τ' ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο θεός απόρησε
που είδε τον ήλιο
ντυμένο ρούχα παιδικά
να κατεβαίνει τρέχοντας
της φαντασίας μου τη σκάλα
και να 'ρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι τώρα
και μαλώνω αυστηρά
το μικρό μου παιδί
ενώ κλέβω κρυφά
τον χυμένο επάνω του ήλιο.
ECSTASY
My small child
got into mischief once again
climbing the ledge of the universe
his hand jostling the red
plate hanging on the skywall spilling
all the light down on himself

God startled
to see the sun
dressed in child clothes
scrambling back down the ladder
of my mind

And now I sit
and sternly scold my child
as secretly I steal his poured-on
light.
(translated by Olga Broumas)