Ημερολόγιο Πανελληνίων

Χρόνια παρακολουθώ τις ετήσιες πανελλαδικές εξετάσεις,δεκαετίες,από τότε που η ίδια ετοιμαζόμουν να δώσω με όνειρο τη φιλολογία Θεσσαλονίκης μια εποχή που η βάση της άγγιζε την αντίστοιχη βάση της ιατρικής -o tempora o mores θα αναφωνούσε ο λατινομαθής αγαπημένος καθηγητής. Στο μεταξύ έδωσαν φίλοι,παιδιά φίλων,μαθητές μου,το δικό μου παιδί,συνεχίζουν να δίνουν ανίψια, παιδιά γνωστών και μαθητές μου..... κι εγώ παρακολουθώ απέξω και μέσα στο χορό,από τη θέση της επιτηρήτριας ,της μάνας,της καθηγήτριας,της βαθμολογήτριας, της «βοηθού γραμματέως λυκειακής επιτροπής»...Και πάντα το ίδιο χτυποκάρδι, γνωρίζοντας την αγωνία των παιδιών, που όσο και να προσπαθούμε να τα πείσουμε για την ασημαντότητα των συγκεκριμένων εξετάσεων ,αφού η ζωή είναι μια συνεχής εξέταση σε θέματα εκτός ύλης στα οποία πλειστάκις «πιανόμαστε» αδιάβαστοι μέχρι να πάρουμε το μάθημά μας,ωστόσο δεν τα πείθουμε τα παιδιά,διακρίνουν την υποκρισία μας και πως όλοι περιμένουν τα αποτελέσματα για  να δικαιώσουν ή να δικαιολογήσουν τις κρίσεις τους και τις προβλέψεις τους γι'αυτά,να καταξιωθούν μέσα από τη δική τους επιτυχία ή αποτυχία ...σα να΄ναι δελτίο στοιχήματος απ΄το οποίο περιμένουν τα κέρδη,υλικά και ηθικά.Και ενώ η κατάσταση διαιωνίζεται και καμιά αλλαγή παρά τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και αντιμεταρρυθμίσεις δεν σημειώνεται ,πέρυσι ένα παιδί σκότωσε τη μητέρα του την προηγουμένη των εξετάσεων επειδή του υπενθύμιζε να διαβάσει,φέτος ένα άλλο παιδί έκανε βουτιά θανάτου με το δελτίο υποψηφίου στο στόμα και πολλά άλλα παιδιά καταρρέουν,αποπειρώνται να βλάψουν τον εαυτό τους,αρρωσταίνουν από την πίεση, μεταφέρονται από ασθενοφόρα με κρίσεις πανικού, γιατί η κοινωνία αρέσκεται να βάζει ορόσημα για να φενακίζει τα μέλη της πως αν ξεπεράσουν ένα εμπόδιο ή αν επιτύχουν σε μια εξέταση η ζωή αυτομάτως θα αλλάξει.Η ζωή δεν αλλάζει με κουμπιά,ακόμη κι αν αυτά είναι πανελλήνιες εξετάσεις.....αλλάζει όταν τα παιδιά συνειδητοποιούν το παιχνίδι που διαδραματίζεται ερήμην τους και εις βάρος τους και αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους...Πρώτη φορά λοιπόν σήμερα γύρισα τόσο αισιόδοξη από το βαθμολογικό!!Για ώρες διάβαζα γραπτά 18χρονων παιδιών από την πρωτεύουσα που φαίνεται πόσο αφουγκράζονται τη ζωή και γράφουν βιωματικά διαπιστώνοντας το έλλειμμα ανθρωπιάς γύρω τους.Παιδιά που δεν εκφράζονται τυποποιημένα, αποστηθίζοντας  βοηθήματα, αλλά καταγράφουν φαινόμενα και δράσεις που συμβαίνουν στην κοινωνία που ζουν, προβληματίζονται ουσιαστικά,διαβάζουν Σεφέρη και Καμύ και προβάλλουν τα λόγια τους συσχετίζοντάς τα με την απάνθρωπη εποχή μας.Παιδιά που τολμούν να εντοπίζουν την επίπλαστη φιλανθρωπία και να  καυτηριάζουν τις διανομές τροφίμων σε συγκεκριμένες εθνολογικές ομάδες, το φασισμό,τη μισαλλοδοξία....Σήμερα για πρώτη φορά μπορώ να πω πως κάτι θα αλλάξει σ΄αυτόν τον τόπο,αργά μεν αλλά θα αλλάξει...Πήγε καλά(;;;;;) η πρώτη μέρα Πανελληνίων 2014!!!!