http://eystathia.tumblr.com/post/84599050463
μακ-αύριο
στέκομαι
χώματα στα μαλλιά μου
σ έθαψα μόλις
και στηρίζοντας το φτυάρι
ανάμεσα στα πόδια μου
πάω να ανάψω ένα τσιγάρο
εις μνήμην όλων όσων βρίσκονται κάτω απ το χώμα μαζί σου
.
κι όπως αρχίζει να βρέχει
νιώθω το αίμα σου να ξεπλένεται από το πρόσωπό μου
θα μ έλεγες μακάβρια
αν σ είχα αφήσει να ζήσεις κι άλλο
βγάζω τα γάντια
να σκαλίσω με τα νύχια μου στο χώμα το όνομά σου
λεφτά για κηδεία δεν θα δώσω
ήδη μου κόστισες αρκετά
.
αποκύημα μιας άρρωστης φαντασίας
που πίστευε στον έρωτα μέχρι την τελευταία στιγμή
είχες κατοικήσει σε σώμα που δεν σου άνηκε
και το πήγαινες βόλτες ανάλογα με την όρεξή σου
κρίμα που ξύπνησα απότομα ένα πρωί
και το πρώτο που είδα μπροστά μου ήταν μαχαίρι
αν μου χες φέρει λουλούδια
ίσως και να ζούσες τώρα
.
αλλά ποια σημασία έχει
ένας άνθρωπος σάπιος
να μένει έξω απ το χώμα
κοινωνώ στην υγειά σου
με κόκκινο κρασί
θεία κοινωνία
για αθέατα εγκλήματα
πάθους
λάθους
.
συγχώρεση καμία
στερέψαμε από αγάπη ·
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου